Ekonomia Szczęścia

Epizod 23. Dlaczego ciągle jesteś sam(a)? Nieco o "urokach" bycia singlem.

Pytanie: Dlaczego jesteś sam? może być silnie inwazyjną ingerencją w ludzkie życie, za którą stoi oczekiwanie by ktoś wytłumaczył się z dokonywanych wyborów. Zawiera też w sobie ocenę. Zwykle negatywną. 

Epizod 22. Sygnalizowanie cnoty. Dlaczego wylewanie lodu na głowę nie czyni mnie dobrym człowiekiem?

Swego czasu sygnalizowanie cnoty stało się jednym z głównych kandydatów do nagrody Słowa Roku. Doskonale oddaje ono naturę strumienia dyskusji przelewającego się przez media społecznościowe. Tylko najszlachetniejsi z nas potrafią się temu oprzeć. Mówienie o sygnalizowaniu to jednak dobry sposób by przypomnieć sobie, że robienie rzeczy jest znacznie ważniejsze niż gadanie o nich.
Czytaj na blogu www.ekonomiaszczescia.pl  

Epizod 21. „Wtedy umarłam po raz pierwszy.” Nadmierne oczekiwania wobec dziecka.

N jest baleriną: „Wymagano od nas robienia szpagatów bez tłumaczenia, jak to osiągnąć nie robiąc sobie krzywdy. Męczyłam się w łóżku kilka godzin próbując zasnąć w szpagacie myśląc, że w taki sposób zadowolę swoją Profesor. Oczywiście, że ten pomysł doprowadził do potwornego bólu i niemożliwości zwykłego chodzenia ale na zajęcia trzeba iść.”

Epizod 20. Przekleństwo wiedzy – czyli jak można tego nie wiedzieć?

Nie poprawiam, gdy zamiast „módl się za nami grzesznymi” dziecko mówi „grzecznymi”. To ma sens. Adresat modlitwy pewnie okaże zrozumienie. Nam jednak brakuje boskich cech. Cierpimy na zwykłe ludzkie przypadłości; wrzody, łupież i przekleństwo wiedzy. Jak można tego nie wiedzieć? Gdy już wiemy, nie tylko nie możemy się „oduczyć” ale też zapominamy, że nie wiedzieliśmy. W tym miejscu rozpoczyna się tragedia, której kwintesencją jest: powinieneś się domyślić.
czytaj tekst na ekonomiaszczescia.pl 

Epizod 19. Czego pandemia nauczyła nas o relacjach międzyludzkich?

Niektórym z nas udało się utrzymać choćby umiarkowaną intensywność wspólnych przeżyć. Inni całkowicie polegli. Spowodowane pandemią oddalenie,  w jaskrawych kolorach  ukazuje nam  rolę, jaką dla naszego szczęścia odgrywają inni ludzie.  A co więcej,  uczy nas, od czego zależy jakość relacji z innymi ludźmi.

Epizod 18. Czy opłaca się być szczęśliwym?

Jeżeli zarobię więcej będę szczęśliwszy. Wiara w ten mechanizm zmusza nas do wysiłku, napędza i ukierunkowuje. A tymczasem powoli dokonuje się prawdziwa rewolucja. Naukowcy udowadniają, że to bycie szczęśliwym skutkuje wyższym dochodem. Choć trudno w to uwierzyć, jest dokładnie odwrotnie niż większość z nas sądzi. Będąc szczęśliwym zarabiam więcej, zarabiając więcej nie zawsze staję się szczęśliwszy.
www.ekonomiaszczescia.pl

Epizod 17. Prawo Goodharta czyli dlaczego nie należy płacić za szczurze ogony?

Gdy wynik staje się celem bądźmy gotowi na to, że uczeń, pracownik, menedżer, urzędnik, … każdy, którego działania są mierzone, będzie manipulować w sposób, który poprawi jego wydajność. Pomiar potrafi zmienić najszlachetniejszą ideę w swoją własną karykaturę. 

Epizod 16. Zanim to, co masz stanie się tym, co miałeś. Doceniaj.

Marząc o tym, co możemy zyskać w przyszłości lub rozdrapując przegapione okazje z przeszłości, skutecznie eliminujemy z naszego życia “tu i teraz”. Skupienie uwagi na tym, co się ma rodzi też zachwyt w odpowiedzi na piękno, naturę, innych ludzi i samo życie.
tekst dostępny na stronie bloga: www.ekonomiaszczescia.pl

Epizod 15. Najpierw jest banał; czyli o tym jak wybieramy przyjaciół.

Psy rozpoznają wrogów i przyjaciół wzajemnie obwąchując sobie pośladki. Chciałbym sądzić, że my ludzie jesteśmy w tym zakresie nieco bardziej wyrafinowani. Prawda może być jednak bardzo prozaiczna. Zwykle działa kilka prostych mechanizmów, które często pozostają poza naszą świadomością, a wiodą nas od poznania drugiego człowieka do przyjaźni. I to o nich jest ten tekst.
tekst artykułu na stronie blogu: EKONOMIASZCZESCIA.PL
https://ekonomiaszczescia.pl/najpierw-jest-banal-czyli-o-tym-jak-wybieramy-przyjaciol/

Epizod 14. Unikanie straty. Dlaczego lepiej nie zgubić 100 złotych niż znaleźć 100 złotych?

„Posiadanie nie czyni nas nawet w połowie tak szczęśliwymi, jak strata czyni nas nieszczęśliwymi”. Smutek, wzburzenie i frustracja związane z utratą czegoś są dwukrotnie silniejsze niż radość wynikająca z zysku. Kiedy tracę, reakcja mojego mózgu jest podobna do tej, która towarzyszy turbulencjom samolotu lub widokowi węża. Unikanie straty i strach okazują się być do siebie bardzo podobne.