Ekonomia Szczęścia

Epizod 59. Nauka o ciszy

Cisza to najbardziej indywidualne doświadczenie, nie można jej zjeść, zabrać ze sobą ani oddać komuś innemu. Trudno się nią chwalić.
 
#uważność
#mindfullness
#cisza
#hałas
#medytacjewciszy
#ekonomiaszczescia
#piotrmichoń
 

Epizod 58. Nie chce mi się nie chcieć. Czy ludzie mają awersję do lenistwa?

Jesteśmy leniwi. Tak bardzo leniwi, że bezczynność nas męczy. Choć wiemy, że nicnierobienie to kat dla naszego samopoczucia, musimy znaleźć powód by się z niego wyrwać. Na szczęście może być błahy. 
tekst nagrania dostępny na https://ekonomiaszczescia.pl/ 
#motywacja
#lenistwo
#nicnierobienie
#nuda
#aktywność
#badania naukowe

Epizod 57. „Pierdzący tęczą jednorożec.” Etyka konsekwencjonalizmu.

Czy zgadasz się aby część ludzkości była niewolnikami po to by zdecydowana większość żyła w dobrobycie? A czy wolno stosować tortury aby zapobiec zamachowi na prezydenta? A okradać bogatych by ratować biednych? Uzyskiwanie dobrych efektów nie zawsze idzie w parze z robieniem właściwych rzeczy.
Tekst dostępny na: ekonomiaszczescia.pl 
 
#etyka
#filozofia
#dylementwagonika
#decyzje
#konsekwencjonalizm
 

Epizod 56. Wiesz kim jestem? Teoria (bogatego) dupka.

Znamy to z filmów i książek. Bogacze, jak Draco Malfoy w Harrym Potterze, to narcystyczni psychopaci traktujący innych z góry. Współczesne badania sugerują, że coś może być na rzeczy.
Blog Ekonomia Szczęścia
https://ekonomiaszczescia.pl/ 
#szczęście
#dupek
#efektdupka

epizod 55. Blee... Poczucie blee. O niebyciu zdrowym i niebyciu chorym jednocześnie.

#blee #poczucieblee, #languishing #nicmisieniechce
Ludzie doświadczają osłabienia w różny sposób. Tym, co łączy wszystkich jest brak motywacji i ogólne zobojętnienie. To poczucie stagnacji; utknąłem i nie mogę się poruszyć; i pustki: nic mnie nie kręci, nie interesuje, nie pociąga. Grzęźniemy i przedzieramy się przez błoto, a świat, który widzimy wydaje się być zamglony, nieostry. Na pytanie: „Jak ci leci?”, najchętniej odpowiedzielibyśmy przeciągłym stęknięciem, niczym nastolatki wracające ze szkoły.

Epizod 54. Życie jak z poradnika. Fakty, mity, legendy.

Nauczeni, że dążenie do szczęścia jest nie tylko naszym prawem ale i obowiązkiem, szukamy inspiracji, słuchamy podpowiedzi, wypatrujemy wskazówek. Szkoda, że najczęściej nie tam, gdzie trzeba.

Epizod 53. Ubóstwo czasu czyli w 10 minut możesz wszystko…

Prowadzisz firmę, masz odpowiedzialną pracę, jesteś kobietą albo samotnie wychowujesz dziecko, a może po prostu żyjesz i próbujesz nadążyć w  społeczeństwie typu „biegnij, Lola, biegnij, run, Forest, run”. Cokolwiek robisz jest całkiem prawdopodobne, że cierpisz na ubóstwo czasu.  
tekst dostępny na stronie bloga: https://ekonomiaszczescia.pl/ 

Epizod 52. Zazdrość, grzech którego popełnianie nie daje radości.

Zazdrość to niechęć do bycia w cieniu innych, ból spowodowany tym, że innym udaje się coś, co my moglibyśmy osiągnąć, ale też ślepota na wysiłek i poświęcenie.
teskt i nagranie dostępne na stronie: www.ekonomiaszczescia.pl 

Epizod 51. Fetysz wzrostu gospodarczego. Co jest wliczane i niewliczane do PKB?

Od samego początku pomysłodawca produktu krajowego, Simon Kuznets, wskazywał na coś, co umyka uwadze polityków; dobrobyt narodu, niemal w ogóle, nie może być oceniany na podstawie dochodu krajowego. Tymczasem ciągle dominuje metafora wzrostu gospodarczego, jako przypływu unoszącego wszystkie łodzie stojące w porcie. PKB ma nie tylko traktować wszystkich tak samo, ale też wszystkim pomagać. Dlatego jego wzrost stał się świętym Graalem dla rządów ubiegających się o ponowny wybór.

Epizod 50. Efekt reflektora. Przestań przejmować się tym, co myślą o tobie inni.

efekcie reflektora – skłonność do tego, by uważać, iż popełniając faux pas jesteśmy w centrum uwagi innych.
Nazwa tego efektu nawiązuje do snopu światła, który oświetla wykonawcę na całkowicie zaciemnionej scenie. Każdemu to się może zdarzyć. Nie mam tu na myśli występów scenicznych, ale doświadczenie przekonania, że wszyscy nam się przyglądają. Rzeczywistość okazuje się być znacznie bardziej wyrozumiała; inni zwykle nie zwracają na nas uwagi tak bardzo jak nam się wydaje. I nie ważne czy robimy coś głupiego, niewłaściwego, czy też zachowujemy się wzorowo.
W książce „Czego najbardziej żałują umierający” pielęgniarka Bronnie Ware tak opisuje jedną ze swoich śmiertelnie chorych podopiecznych:  
„Teraz umierała i nie obchodziło jej, co pomyślą o niej inni i bolała nad tym, że nie wpadła na to wcześniej. Zachowywała pozory, żyła tak, jak oczekiwali od niej inni.”