Epizod 86. Nienawidzę się mylić! O korzyściach z pomyłek i kosztach nieomylności.

Nie lubimy nie mieć racji. A co jeżeli nie mamy racji co do niemienia racji?

Kartezjusz, ten to miał talent do pisania haseł na gazetki ścienne w szkolnych klasach. Choćby takie Cogito ergo sum. Jest wszędzie. Nie ma znaczenia, że wielu chce widzieć tę zależność w odwrotnym kierunku: jestem więc myślę; cogito… daje nadzieję, upewnia co do własnej wartości, nie dyskryminuje ociężałości umysłowej, nie wyklucza. Znacie kogoś kto mówi o sobie: „ja nie myślę”? Przekaz jest pozytywny. Buduje tożsamość, stanowi zaproszenie do główkowania i przemyśliwania. Cogito rulez.

Jego przeciwieństwem, jeżeli chodzi o sukces pijarowy, jest maksyma świętego Augustyna: „fallor, ergo sum”, (mylę się więc jestem); zrobiona na kartezjańską modłę  parafraza słów „bo wtedy jestem, kiedy się mylę” (Quia ergo sum si fallor). Wyobraźcie sobie, jakie to by było niewychowawcze, gdyby uczniowie widzieli nauczyciela na tle tak obrazoburczego hasła? Prestiż ległby na posadzce. A co gorsza, jak by to wpłynęło na nieuformowane do końca umysły? To co, mogę się mylić? Naprawdę? I tak po prostu z tym żyć?

Blog EKONOMIA SZCZĘŚCIA

www.ekonomiaszczescia.pl

YouTube

https://www.youtube.com/c/EkonomiaSzczęścia

Podbean

https://ekonomiaszczescia.podbean.com/

Google podcasts

Spotify